Zawsze mówię moim studentom, że zdania niemieckie funkcjonują na zasadzie klamerek, prawie takich jak te do wieszania prania :) Wiecie dlaczego? To, co jest najważniejsze w niemieckim zdaniu, czyli orzeczenie, stoi na miejscu DRUGIM (lub pierwszym w niektórych rodzajach pytań) oraz na miejscu OSTATNIM. Zdanie jest w ten sposób jakby spięte niewidzialną klamerką. Zresztą popatrzcie sami.  :)

Sie MÖCHTE heute Abend ihre Kinder ANRUFEN.  (Zdanie z czasownikiem modalnym.)
Ich RUFE ihn heute Nachmittag AN. (Czasownik rozdzielnie złożony: ANRUFEN.)
Ich WERDE nächste Woche nach Polen FAHREN. (Czas przyszły.)
Wir FAHREN sehr gerne RAD. (Rad fahren - jezdzic na rowerze - jedna czynność.)
Ich HABE mich sehr GEFREUT. (Czas przeszły, czasownik posiłkowy na drugim miejscu, Partizip II na miejscu ostatnim.)

Pytacie mnie często na naszej facebookowej grupie o czas przyszły. Już kiedyś o nim rozmawiałyśmy, ale sporo czasu minęło, więc wracamy do tematu.  :) 

Czas przyszły nazywa się po niemiecku FUTUR I. Istnieje jeszcze drugi czas przyszły, tamten z kolei nazywa się FUTUR II, ale w życiu codziennym praktycznie go się nie używa.

Tworzenie czasu przeszłego FUTUR I jest banalnie proste.
Właściwie to, co należy zrobić, to jedynie opanować odmianę czasownika WERDEN, który jest w zdaniach czasu przyszłego czasownikiem pomocniczym .

Przypomnijmy go sobie zatem:

Liczba pojedyncza:
ich - werde
du - wirst
er , sie , es - wird

Liczba mnoga:
wir - werden
ihr - werdet
sie, Sie  - werden

Zdania w czasie przyszłym wyglądają następująco:

Ich werde das heute machen. - Zrobię to dzisiaj.
Ich werde gleich Deutsch lernen. - Zaraz będę uczyć się niemieckiego.
Sie werden jetzt frühstücken. - Będzie Pani teraz jeść śniadanie.
​
Czasownik WERDEN występuje, jak widzicie, na drugim miejscu w zdaniu oznajmującym. Drugi czasownik stoi na końcu zdania w formie bezokolicznika, czyli w formie nieodmiennej.
Proste, prawda? :) 

Od kilu miesięcy prowadzę swoją grupę  oraz fanpage na facebooku.  Odwiedza je  wiele osób interesujących się językiem niemieckim.  Treści, które tam zamieszczam, szybko jednak umykają i  wiem, że  trudno nieraz znów je odnaleźć. Dlatego postanowiłam dzielić się swoją wiedzą również na blogu. Zapraszam Was na niego bardzo serdecznie. :)